Les 1: hoe overleef ik de financiele crisis???

En daar zit ik weer... in mijn eentje op Schiphol. Elke keer voor ik een reis maak, voel ik me net voor de vlucht een beetje eenzaam. Elke keer denk ik bij mezelf: "Waarom had ik die vlucht ook weer geboekt? Waarom wilde ik naar een land waar geen normale taal gesproken wordt?"
Ik kijk om me heen en zie vriendengroepen, stelletjes, zakenmensen praten met elkaar over de reis die ze gaan maken. Ik zit in mijn Capitool boekje (dit keer geen Lonely planet) te bladeren en probeer te plannen wat ik de komende dagen in Athene wil gaan doen, zien en vooral wil gaan meemaken.
Een half uur voor we de lucht in gaan, gaat de gate open en kunnen we boarden. Langzaam loop ik naar de rij toe en probeer me in te beelden hoe het over 5 uurtjes is om in het zonnige Griekenland te zitten. Ik realiseer me dat ik met deze reis enkele recente gebeurtenissen in de pauze zet, dat ik een streep onder bepaalde dingen zal zetten op het moment dat ik een stap in het vliegtuig zal zetten. Maar ook bedenk ik me dat ik behalve het afsluiten van dingen, ook een nieuw hoofstuk in zal gaan op het moment dat ik weer terug kom in Nederland.
Ik moet de voor en tegens tegen elkaar opwegen en voor ik het weet zit ik al op mijn stoel bij het raam.
Er worden, zoals altijd, wat dingen om geroepen en even later stijgen we op. Het dubbelzinnige gevoel is vrijwel meteen weg en enthousiasme overheerst. Ik heb er zin in!! Lekker eten, lekker drinken, lekker weer! Het wordt een lekkere reis.
Na een korte vlucht komen we aan in Frankfurt en ik heb maar een klein uurtje overstap tijd. Er wordt omgeroepen dat we bij een verkeerde gate zijn gestopt en dat de bus nog moet komen. NEEEE!!! Maar gelukkig zit ik na 5 minuten al in de bus naar de ingang van gate B.
Ruim op tijd zit ik te wachten voor we weer aan boord gaan. Het weer in Frankfurt is prachtig en natuurlijk neem ik mezelf voor hier ook eens naartoe te gaan. Het zag er vanaf de lucht erg modern uit!
De tweede vlucht heb ik vooral veel geslapen, aangezien ik al om 6 uur in de ochtend op Schiphol moest zijn.

En dan sta je daar! In Athene....
Zonder enige controle mag ik het land in en de eerste indruk is meer dan positief. Er heerst een serene sfeer en zonder moeite vind ik de weg naar de metro. Een kaartje 8 (!!!) euro en een klein uurtje later sta ik op het Monastiraki plein. Een leuke, gezellige, kleine markt siert het plein en als decor zie je het prachtige Akropolis gebouw op de achtergrond. mensen zitten gezellig voor een klein kerkje en de zon schijnt.
Na enig zoekwerk vind ik het hostel. Ik word warm onthaalt en alles wordt aan me uitgelegd.
Echter is mijn kamer een deur verder dan de receptie en moet ik door een vieze, donkere hal met een lift van nog geen meter bij een meter. Als deze vast komt te zitten, krijg ik spontaan claustrofobie!
De vierde verdieping staat de lift stil en ik loop naar de kamer (die, heel toevallig Santorini heet).
De kamer zelf ziet er keurig uit en we hebben zelfs een terras! Super relaxed. Schoon beddengoed en de douche is ook best ok (denk ik).

Even omgekleed en dan rustig de stad een beetje verkennen. Nieuwsgierig loop ik een pitoresk straatje in met gezellige souvenir winkeltjes. HEEEEL gevaarlijk voor mij, maar ik heb me ingehouden en bedacht eerst te gaan kijken en pas de laatste dag iets te gaan kopen. Ik ga vooruit!
Van het ene schattige straatje, naar het andere en de mensen zijn overal even aardig. Ze glimlachen lief, maar je ziet dat ze maar al te graag iets willen verkopen.
En toen liep ik langs een restaurant, de propper (zo zal ik hem maar even noemen) begon vrolijk tegen me te praten en vroeg waar ik vandaag kwam. Na het horen van Nederland zei hij volmondig "DANKJEWEL!!"... en hij vroeg of ik iets wilde gaan drinken, kopje koffie ofzo. Ach, dat wilde ik wel en ik nam een tafeltje aan de straat. Na het bestellen van een capuchino en souvlakas (of souflaki, geen idee hoe je het zegt) ging ik genieten van het weer en keek om me heen. De propper sprak veel talen en hij had het talent om zelfs mensen, die net gegeten hadden naar binnen te krijgen. Het eten was lekker, maar er kwam nog meer! De ober zei dat hij een verrassing voor me had. Oooo, wat zal dat zijn? "Een lekker toetje", zei hij... "but its a surprise". Nou, ik kon niet wachten. Snel kwam hij met een heerlijke warme brownie met slagroom (ik moet erbij vertellen dat het bonnetje allang op mijn tafel lag). Ik kreeg er ook nog een karaf water bij en na het toetje zat ik echt vol. Ik bestelde nog een thee, want ik vond de show, die de propper weggaf erg amusant. De ober vertelde me dat hij de propper aan het pesten was, want die had vandaag een tattoo laten zetten en die deed een beetje pijn. Ik moest lachen en de propper vroeg of ik tattoos had... nou, zo waren we even aan het praten en uiteindelijk hoefde ik maar 11 euro te betalen!! Natuurlijk stond het toetje, de karaf water en de thee niet op het bonnetje. Ik heb ze een fooi gegeven voor de goede service en voor alle "gratis" extra's.
Zo doen ze dat dus!!! Gewoon de helft op de bon zetten en de rest gratis weggeven! Lekker veel fooi, dat je niet hoeft aan te geven bij de belasting... Lekker uitgekookt, maar ja... in een land waar er crisis is wil je als rijke wester toch altijd helpen!
Vanavond lekker vroeg naar bed, maar eerst even naar happy hour op de rooftop bar met uitzicht. Ben heel benieuwd.
Natuurlijk zal ik ook foto's uploaden!

x Joline