Dit is waarom reizen zo fijn is

Tijdens het reizen vraag ik mezelf vaak af waarom ik er toch zoveel van hou.
Wanneer ik die vraag stel, terwijl ik nog op Schiphol loop, kan ik dit moeilijk beantwoorden. De moeite om het vertrouwde achter te laten en dan toch weer denken: "waarom kies ik er steeds voor om alleen te gaan?"
Zodra ik voet op buitenlandse bodem zet is dat gevoel helemaal voorbij. Ik voel me vrij, rustig en gelukkig. Natuurlijk moet ik altijd even acclimatiseren en de materialistische knop omzetten. Maar dit gebeurt steeds sneller.
Nog steeds blijft t beantwoorden van de vraag moeilijk. Het is een gevoel dat je hebt, of niet hebt. Het gevoel ik bijna onbeschrijflijk.
Ik ga het toch proberen te vertalen: je bent ergens en kent niemand, behalve de mensen die je net ontmoet hebt. Je hebt er bewust voor gekozen om een tijdje met deze mensen te blijven. Ze vullen je dagen, maar naast deze mensen ben je alleen.
Je loopt 's ochtends je kamer uit en de zon schijnt op je hoofd. De vogels fluiten en in de verte hoor je de geluiden van andere wilde dieren. Verder is het stil. Dan ineens hoor je een scooter langs rijden met zo'n 4 mensen bij elkaar oo schoot zittend.
De scooter is voorbij en je bent weer alleen met de zon en de dieren.
Je loopt een stukje en ziet wat lokale kinderen spelen. Het is een prachtig beeld met de laagstaande zon op de achtergrond. Je voelt niks anders dan rust en geluk.
Er zijn geen verplichtingen, je kunt doen wat je wilt. Ver weg van alle drukte, geld en stress. Het leven hier is simpel, maar puur.
Je leert dat de basis het belamgrijkst is in het leven.
Je loopt weer wat verder en ziet lokale vissers hun netten uitgooien. Ze hebben een oude radio aanstaan en lachen hard. Ze zien je lopen en zwaaien luidruchtig naar je. Vervolgens gaan ze weer verder met hun werk.
Je buik begint te knorren, gelukkig kom je een straatstalletje met vers fruit tegen. Met handen en voeten leg je uit wat je wilt en 5 minuten later heb je een heerlijke verse sap.
Terug richting je kamer kom je je medereizigers tegen en jullie besluiten wat te doen vandaag.
Na deze mooie dag zit je 's avonds achterop een scooter en ruikt de composthopen die in brand gestoken zijn. De zon gaat onder en de wind gaat langs je gezicht. De chauffeur op de scooter toetert naar een koe, die vervolgens verder sjokt.
Aangekomen bij het hostel neem je een koude douche. In de lokale bar drinken jullie een biertje. Ze draaien er oude muziek, maar de sfeer is gemoedelijk. Iedereen is gelukkig. Je kijkt omhoog en de lucht is helder, er is een prachtige sterrenhemel.

Deze momenten, dit soort dagen zijn de soort dagen waarbij je bij jezelf gaat denken waarom we in het westen toch zoveel willen.
Je leert Less is more.
Wanneer ik terug naar Nederland ga, laat ik altijd een stuk van mezelf achter. Een stukje geluk en liefde dat ik graag weer eens kom opzoeken.