tot rust komen in Bahia

Hoi hoi,
Het is al een paar dagen geleden dat ik iets hebt geschreven, dus even weer bedenken wat we ook alweer gedaan hebben...

Eerste dag in Salvador: Op het vliegveld van Natal belde ik al op naar het hostel om zeker te weten hoe we erheen moesten. De vrouw sprak al niet zo goed Nederlands, en ik had er niet zo´n goed gevoel over, aangezien Salvador wordt beschreven als een onveilige stad. Uiteindelijk kwamen we aan en zaten we ongemakkelijk in de bus richting Praca da cé. De busrit duurde en duurde maar en we kregen al flash backs naar Rio en probeerden we dit keer de halte niet te missen. We zagen een lange jongen in de bus staan en bedachten al meteen dat dat een Nederlander moest zijn. Na een uur stapte hij uit en riep ik dat we er ook uit moesten. Helemaal geen idee welke kant we uit moesten en dus maar rondvragen aan mensen waar de straat van onze bestemming was. Aangezien de Brazilianen niet heel goed zijn in de weg uitleggen, duurde het een half uur en een extra rondje rond het blok lopen om een afstand van 4 minuten te lopen. Uitgeput kwamen we aan en zagen we de lange Nederlander van de bus al rustig zitten... Hij had het gewoon in 1 keer gevonden!! En inderdaad, het was een Nederlander. ;)
Na een rondleiding van de knappe kerel van het hostel gingen we even lekker douchen, een wasje draaien en uit eten met de Nederlander (Bart). Hij spreekt een aardig woordje Portugees dus was handig als tolk!
Na het eten lekker naar bed en de volgende dag weer vroeg op.

Hadden wij even geluk: het was Bomfin 2011.
Wat het feest precies betekent, weten we nog steeds niet, maar het heeft iets te maken met Jezus of Maria. In Salvador wordt het het meest gevierd en lopen ze in een grote stoet met veel muziek allemaal richting de kerk op het plein.
We kwamen aan in de wijk Pelourinho en we voelden de sfeer meteen aan. Iedereen in het wit, net als met oud en nieuw, en overal muziek.
Als enige "gringa's" (buitenlander) in de stoet, vielen we goed op en kregen we veel, heel veel aandacht van de feestende mannen. Er werd aan onze armen getrokken en we kregen iedere 2 minuten een kus op onze wang of hand gedrukt. Na een aantal regenbuien werd het weer erg warm en zijn we heerlijk bijgekleurd.
In de avond wilden we ook nog feesten, maar ik was weer (of nog steeds) ziekig. Veel gesnotter en gehoest, dus maar vroeg mijn bedje in.

De laatste dag in Salvador: we wilden nu ook de andere kant van Perlourinho zien en zijn we naar het historische center gegaan. In de ochtend heerlijk geshopt onder een stralend blauwe hemel en onder de spetters van een fontein genoten van wat capoeira. Natuurlijk kwam er een man naar ons toe om te vragen of we wat capoeira wilden leren. Wetende dat je daar voor moet betalen (en dat het halve plein meekijkt), zeiden we netjes "nao obrigada", maar deze meneer wilde nog een praatje maken met ons. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en ook hij (net als vele anderen) kon een aantal Nederlandse woorden tegen ons praten. In zijn beste Nederlands probeerde hij ons nog over te halen, maar nogmaals sloegen we af. Later kwam hij nog eens langs met een vriend en deze was nog verleidelijker met zijn handkusjes en complimentjes. HEERLIJK land dit, overal die lonkende blikken die je met bescheiden arrogantie af moet slaan :)
Na een best lekkere acarajé (typisch Braziliaans eten van een kraampje) gingen we weer terug naar het hostel.
Nog even naar het strand gegaan met Bart, een Duitser en een Braziliaan. Het strand in Salvador is vrij rustig, maar toch is het vrij vol. Moeilijk uit te leggen, maar er gaat een soort van rust gevoel door je hele lichaam. Kleine groepjes jongens spelen voetbal, groepjes jongeren die in de golven spelen en families en stelletjes die van de zon genieten. Het gevoel van Salvador is zo mooi. Er is weliswaar veel armoede. We hebben kinderen op straat zien slapen en ouderen zien vechten voor een beetje geld. Maar ze maken er het beste van. Het weer is heerlijk en op die manier proberen ze het beste uit het leven te halen. Uitgerust en ontspannen keerden we weder.
Wederom met Bart uit eten geweest en in de avond wezen stappen. We kregen een tip van Daniël, de knappe jongen van het hostel, om uit te gaan naar een reggae/ funk club.
En dus deden we dit: we genoten van de lokale muziek en het dansen. Zulke dans had ik nog nooit in het echt gezien. Vrouwen die verleiderlijk hun achterwerk naar achter draaien en de mannen die erachter staan. Ook mannen die sychroon staan te springen en met de heupen staan te draaien in een groepje. Zo muzikaal en zo passioneel. Heerlijk om naar te kijken en mee proberen te doen met onze blanke muziek gevoelens.
We waren vrij vroeg terug in het hostel, maar de wekker ging al om 7 uur!

Want we moesten een vliegtuig naar Porto Seguro halen. Enige tijd gediscussieerd met de mensen van het hostel wat we wel en niet hadden betaald en vrij laat verlieten we het hostel pas.
Uiteindelijk alsnog een half uur op de bus moeten wachten, maar uiteindelijk hadden we het vliegtuig van 10.50 makkelijk gehaald.
We werden in Porto Seguro opgehaald door Joost en Stael. Joost is de neef van Janneke en Stael is zijn Brazilaanse schone. Met de taxi, boot en bus en anderhalf uur later waren we in prachtig Trancoso. Dit dorpje is ook weer geheel anders dan rest van Brazilië. Het is hier prachtig groen, rustig en vredig. Ik heb dit geprobeerd op de foto´s te krijgen, maar echt een goed beeld kun je er zo niet van halen. Het centrale plein is een grasveld met een kleine kerk, met uitzicht over het strand. Mannen die voetballen, stalletjes met souvenirs, gekleurde kleine huisjes aan het grasveld en muziek uit de restaurants. Dit dorpje wordt veel bezocht door artistieke mensen en beroemde acteurs en zangers. En geef ze eens ongelijk! Heb je geen zin in strand, dan kun je quaten, de motor taxi nemen, paardrijden of fietsen.
Gisteravond met Joost en Stael naar het strand gegaan en in de avond naar het dorp gegaan, waar ze goede feesten schijnen te geven. We eindigden in een club waar Zouk werd gedraaid en ik heb 1 dansje gewaagd. Het is al ruim 2 jaar geleden voor mij, dus echt van een leien dakje ging het niet. Uiteindelijk lagen we al rond half 2 in bed!

Vandaag geprobeerd een busticket naar Rio te regelen, maar lukte dat niet echt. Dus weer naar het strand gegaan en vanavond weer even een feestje mee pakken.
Morgen gaan we naar Arraial d´ajuda om daar een busticket te kopen naar Rio.

Ik zal proberen foto´s neer te zetten!
x Joline