Stil gesprek met de Chinezen

Ni HAO!!
Alles goed daar in het koude landje?

Hier alles super!
Gisterochtend vroeg (lees: half 10) mijn bed uitgekomen en ontbeten. Was een heerlijk ontbijtje met toast, jam, ei en normaal bestek!

Ik had mezelf voorgenomen naar de Verboden Stad te gaan, dus dat ging ik ook doen. Ik wist de weg er nog naar toe, dus lopend heb ik, wederom, de stad getrotseerd. Het weertje was weer heerlijk, dus ik kon lekker aan mijn kleurtje werken. Eindelijk ging ik dan naar de Verboden stad! Ik kon niet wachten. Ik liep dan ook erg gretig door de poortjes. No, no! Ticket! Oja, ik moet ook nog betalen om hierin te komen! Dus een kaartje gekocht en weer door de poortjes en dit keer werd ik toegelaten. Dit zou mij later op de dag ook nog eens overkomen, maar daar later meer over. Natuurlijk weer overal de Chineesjes die je van alles aan proberen te smeren, maar ik trapte nergens in! No sir, not me! Veel van de gebouwen stammen uit de Ming Dynasty, maar veel is in de jaren 1700/1800 tijdens de Qing dynasty herbouwd en opgeknapt. Hoe gek is het eigenlijk, dat, hoe moeilijk het vroeger was om hier binnen te komen het nu zo makkelijk is! De stad was mooi, maar na 100 van dezelfde daken gezien te hebben, vind je toch wel dat ze allemaal op elkaar gaan lijken. Dus mijn avontuurlijke ik nam de overhand en ik ging een keertje linksaf waar de rest naar rechts ging. Ik zag een mooie tuin, waar echt NIEMAND was! Dus ik ging door de poort en ben even op een bankje gaan zitten en genieten van de stilte. Geen roggelende, slurpende, schreeuwende Chinees aan mijn zijde dit keer. Ik deed mijn ogen weer open ik stond op. Liep weer door de poort en was weer in de rumoerige wereld, waar ik nu toch wel aan gewend begin te raken. Ik liep weer verder door de verboden stad en mocht toen door de gate of heavenly peace. Ja, en dan kom je uit aan de andere kant van de Verboden stad. Ik wilde graag naar het Tianmenplein (ook wel Plein van de Hemelse vrede), dus probeerde ik daar te komen. Trappetje af, trappetje op (om aan de andere kant van de weg te komen.). En dan nog eens trappetje af, trappetje op. Maar dat laatste trappetje ging niet zo makkelijk. Er stond een rij van wel paar honderd mensen, die allemaal gefouilleerd moesten worden. Het ging vrij snel en je tas door de scan halen ging ook vrij snel. Ik was wederom goed gekeurd! YEAH! Dus blij dat ik eindelijk naar het plein mocht, huppelde ik de laatste trap op. WOW! Wat een groot plein! Lijkt museumplein wel! Maar dan groter en zonder oranje menigte (ik kom vooral op koninginnedag op museumplein). Nu waren de mensen vooral in het rood, dus veel verschilde het alsnog niet! Ik werd aangesproken door een groepje studenten, die allemaal met me op de foto wilden. De één na de ander pakte me bij de arm en stak twee vingers op. Moet ik nou naar je linker vriendje kijken, die een foto maakt, naar die ene die voor mij staat of toch de persoon helemaal rechts die ook stiekem met haar telefoon een foto staat te maken? Ik was beroemd!!! Ze vonden het geweldig en bedankten met wel 100 keer.
Ben toen nog even over het plein gelopen en hield het toen voor gezien.
Where to next? Dacht ik bij mezelf. Dus ik bekeek mijn reisbijbel en zag dat ik nog niet naar de dierentuin was geweeest! Dus hup, weer in de metro en mijn blanke kont tussen de menigte in de metro gepropt. Aangekomen mijn Beijing Zoo, moest ik uiteraard een kaartje kopen. Dit keer maar 15 yuan! Geen geld! Ik had op het ontbijt na, de hele dag nog niet gegeten dus vond het tijd om mijzelf eens even te trakteren op een snack! En alsof het uit de hemel kwam vallen, stond daar ineens een kraampje met popcorn en gefrituurde kip. Ik kon niet kiezen! Maar ja, je bent in een dierentuin dus om de gedachte bij de dieren te houden, koos ik voor de kip! De eerste hap ging nog, maar bij de tweede hap begon ik te twijfelen of dit niet het voedsel voor de dieren was. Of vonden die het ook te vies, en waren dit hun left overs? Gatverdamme, wat was die kip smerig zeg! Maar goed, ik had echt honger dus heb het maar op gegeten. Blij dat ik eindelijk het bot zag, gooide ik het laatste beetje in de prullenbak. Op naar de tijgers en leeuwen! Veel stelde de dierentuin niet voor, en de dieren doen ook niet veel. Helaas had ik net de dolfijnenshow gemist, dus ben toen naar de panda gegaan. Deze zat ook alleen maar op zijn kont beetje bamboe te eten. Na een uurtje of 2 in het park, ben ik weer naar de metro gegaan. En toen gebeurde het. Bij de metro: Mijn tas werd afgekeurd door de scan! "Wilt u even uw tas openmaken?" Met een rode kop pakte ik mijn tas en opende deze. De beveiligers wisten niet wat ze op de camera hadden gezien, dus ik moest maar alles uit mijn tas halen. Sta je dan met je plastuitje en scheermesjes op een druk metro station. De beveiligster, die mijn tas eruit had gepikt voelde zich nogal schuldig en zei dat ik mijn tas weer in kon pakken (nadat deze nog eens door de scan was gegaan). Ik mocht dan toch de metro in! Op mijn weg naar het hostel zag ik een masseur. En omdat op mijn eerste dag, de voetmassage niet door ging (ik ging zitten en toen kwam de vrouw naar me toe om te zeggen dat ze die dag geen voetmassages gaven!), vond ik het nu wel eens tijd om de blaren door te laten prikken. De man was erg aardig en hij verwende mijn voeten goed! Maar ja, de goede man spreekt geen woord Engels. Dan blijft het toch gokken wat hij zegt vooral twee uur lang bij jezelf bedenken wat hij toch allemaal doet en bedoeld.
Het ging ongeveer zo:
"Ni Hao! Massage?" "Yes please". "This way!" "Xie xie (danku)". "U mag uw schoenen uittrekken en lekker gaan zitten mevrouw. Wilt u ook een lekker kopje thee erbij?" "Nou, een kopje thee lust ik wel!" "Dat kost u dan wel 10 yuan extra. Maar dat vindt u niet erg, toch?" "Nee hoor meneer, die 10 yuan kan ik wel missen."
3 minuten later..
"Hier is uw thee mevrouw. Uw voeten mogen nu lekker in deze bak met kokend heet water. Ik laat u nu ook drie zakjes zien met poeder. Eén zo'n zakje kost 30yuan en we zeggen dat het goed voor uw voeten is, maar eigenlijk is het puur om de stank en schimmel weg te halen. Wilt u kopen?" "Nou ja, ehm.. Ik wil u natuurlijk niet mijn stinkvoeten aan laten raken. Dus doet u mij DAT zakje maar!" "Mooi mooi mevrouw, goede keuze. 10 minuutjes trekken. Neemt u nog een lekker slokje van uw thee!" "Danku!"
10 minuten later..
"Mevrouw, u mag even omdraaien dan kan ik ook uw rug en nek even masseren." "Hoort dat ook bij een voetmassage dan? Goed, wel uitkijken bij mijn rug. Die is nogal gevoelig. AU! Dat doet pijn." "Ooo, uw rug is niet goed hoor! Wilt u geen full body massage??" "Nee, danku. Ik heb liever niet dat mensen nog verder mijn rug aanraken! Maar bedankt voor het aanbod." "U mag zich weer omdraaien, dan zal ik uw voeten masseren."
De man deed erg zijn best en voeten vonden het erg fijn. "Neem nog beetje thee, mevrouw! Is lekker!" "Ja, ik heb al drie koppen op, meneer. Maar goed, als ik u er blij mee maak."
En toen kwam het... de man kwam met een stok met een gigantische bol vuur! "Meneer!!! Wat gaat u met dat vuur doen?" "Dat zult u zo wel zien, mevrouw." De man pakte een glas en stak de bol met vuur daarin. En HUP zo zing dat glas op mijn onderbeen. JEZUS! Dat deed pijn! Het glas zoog vacuüm. "Ok, mevrouw?" "NEE! NIET OK! KON JE ME NIET WAARSCHUWEN???" En jahoor, glas twee kreeg ik op mijn linkerbeen. En nog een nummer drie en vier op de onderkant van mijn voeten. "Nu moet u 10 minuten wachten, mevrouw." "10 minuten????? Maar het doet zo'n pijn!" "Ja, 10 minuten zijn 10 minuten. Dat moet." En de meneer was weer weg.
5 minuten later..
"Gaat het goed, mevrouw. Misschien nog een kopje thee nemen?" "Ik heb die pot al opgedronken in de laatste vijf minuten! Ik zweet peultjes. Het doet pijn!" "U moet nog 10 minuten wachten." "Nu nog 10 minuten?? Nog 5 toch?" "Nee,nee. Nu nog 10." "Nou, vooruit dan maar."
10 minuten later..
De man kwam de bollen van mijn lichaam halen. Ik had twee blauwe plekker van 7cm doorsnede op mijn benen en voeten. En niet gewoon blauw. Nee, ze waren ZWART! Maar de man wreef er even over en ze werden al snel donkerrood. "O, dat is niet goed hoor mevrouw. Wilt u dat ik er van die lekker hete doekjes op leg? Zijn 20 yuan per stuk." "Helpt het?" "Ja, tuurlijk zeg ik dat het helpt. Maar het doet vooral heel veel pijn. Maar ja, u kent het gezegde: Wie mooi wilt zijn, moet pijn lijden. Alleen wordt uw been er niet mooier op." "Doe maar."
1 minuut later..
"Hier zijn de doekjes, mevrouw. Het doet een beetje pijn." "AAAUUUUU!! HEET!!" "Het moet 10 minuten blijven zitten, mevrouw. Is goed voor uw been."
Eindelijk 10 minuten later..
De masseur haalde de doekjes eraf en het leek wel of ik op een bakplaat hat gelegen. De man schrok van wat hij zag (of hij deed alsof) en masseerde mijn been nog 5 minuutjes.
2 uur later en 180 yuan lichter, voelde ik me als herboren en met rode benen liep ik fris en fruitig naar het hostel... NOT!! Mijn benen gloeiden en het meisje van het hostel lachtte en zei dat dit de typische Chineze manier van masseren is. "Maar je voelt je morgen en kiplekker! Je benen hebben dit gewoon soms nodig."
Nou, liever niet meer! Mijn benen hebben dit nooit meer nodig!
Ik moet zeggen.. Nu een dag later. Mijn benen voelen echt heerlijk en het voelt helemaal niet meer of ik er kilometers en een miljoen trappen met heb gelopen. Misschien dan toch vaker doen??
In de lounge kwam een Ierse jongen binnen en we hebben even gepraat. Wat biertjes gedronken en toen vroeg ik of hij zin had om nog naar de bar te gaan hier om de hoek. Dat wilde hij wel, dus daar gingen we. Vrijdagavond in Beijing! Het was gekkenhuis in de kroeg! Veel backpackers en expats, die in Beijing werken of studeren. Een Malaysische jongen kwam naar ons toe en hij stelde ons voor aan zijn vrienden. Blijkt één van die vrienden een Amerikaan te zijn, die een eigen recordlabel heeft in Amerika. Hij heeft bij Virgin gewerkt en is toen voor zichzelf begonnen. Hij is hier voor zaken. Het is niet zo'n grote label, zegt hij. "Maar 500 mensen." "En dat is niet groot???" Ik legde hem uit dat waar ik gewerkt heb, maar een stuk of 10 mensen hadden werken en dat dat bij een groot artiest van Nederland was. Hij was hier erg verbaasd over. We hebben nog tot uurtje of 2 met de groep gedronken en toen ging ik toch echt naar bed. Ik heb een kaartje van één van de Malaysische (is dat wel een woord trouwens?) mannen gehad, met de mededeling dat wanneer ik in Kuala Lumpur ben, hem even een belletje moet geven. Dan doen we dat toch even! Ik mocht van niemand die avond ook betalen, dus was lekker goedkoop voor mij!
De Ierse jongen kwam ik vandaag weer tegen en natuurlijk zoals het hoort als je Iers bent, wist hij niet waar hij terrecht was gekomen, toen hij vanmorgen wakker werd haha! Hij heeft nog wel de weg naar het hostel gevonden! Woensdag is hij ook in Xi'an om St Patrcks te vieren, dus wellicht ben ik dan ook nog in Xi'an. Ik heb zijn mail adres gehad om te checken of hij dan ook daar is.
Niet veel gedaan vandaag en nu wachten tot ik naar het station kan voor de trein naar Xi'an!

Sorry voor het lange verhaal!
Heb weer foto's geupload!

xxJoline