Terracotta leger en stress voor de trein
Door: Joline
Blijf op de hoogte en volg Joline
14 Maart 2010 | China, Xi'an
Samen met Natalie (die ik ontmoet heb in mijn hostel) ben ik gister met de taxi naar het trein station van Beijing gegaan. Ik had een trein van 10 minuten later, maar beide moesten we naar Xi'an. Natalie had gister besloten dat ze ook hierheen wilde komen, dus spontaan heeft ze een treinticket geboekt. Maandag vliegt ze alweer terug naar Hawaii vanuit Beijing, dus dat wordt nog stressen voor haar!
Samen zijn we op zoek gegaan naar de trein. Ik had haar al verteld, dat echt IEDEREEN mij aanstaart, maar ze kon het nog niet geloven. Tot ze met mij door het station liep. Ze werd er helemaal gek van! Nu snapte ze wat ik al een week doormaak. "They keep staring at us!" riep ze uit. "Ja, snap je nu dat ik er soms gek van word." "Absolutely!" Wat echt gek is trouwens, want we liepen de McDonalds uit en we zagen een hele grote advertentie met blonde mensen. Misschien dachten ze wel dat ik het was! Alle blonde mensen lijken op elkaar, toch?
We hadden onze wachtruimtes gevonden en allebei gingen we een andere kant op. Hopen dat we elkaar in Xi'an weer terug zouden zien!
Een half uur voordat mijn trein vertrekt, wordt er iets in het Chinees omgeroepen door een megafoon. "Gewoon doen alsof je het verstaat," dacht ik bij mezelf. Dus stoer stond ik op en liep ik achter de menigte aan. Het verliep vrij soepel en binnen tien minuten lag ik al op mijn bedje. Twee mannen kwamen binnen en al snel raakte ik met hen aan de praat. De één was een schilder en was zelfs een keer in Amsterdam geweest voor een expeditie. De ander keek duidelijk tegen de schilder op en zei dan ook met trots dat hij zijn leerling was. Meer werd er niet gesproken en al snel ging het licht uit. Tijd om te slapen.
Werd vroeg wakker vanmorgen en het regende alsof ik weer terug in Nederland was! Snel nadat ik wakker was, kwamen we aan in Xi'an. En nu op zoek naar Natalie!
Ik belde haar op en na 5 minuten zoeken zagen we elkaar dan. En nu op zoek naar de persoon die mij op zou komen halen. Maar niemand te vinden met mijn naam op een blaadje. Het was één gekkenhuis op het station en niemand sprak Engels. We hebben een taxi aangehouden en voor 10 yuan bracht hij ons naar het hostel. Goede deal! Aangekomen in het hostel, heb ik snel mijn tas neer gegooid in de kamer en zijn we weer naar de bus gelopen. Weer op het chaotische station aangekomen, hebben we ongeveer een half uur naar de juiste bus gezocht. We waren allebei erg blij dat we niet alleen waren maar samen bang konden zijn! Eindelijk hadden we het gevonden! Toen zaten we gezellig met een bus vol Chinezen richting het Terracotta leger!
Op de foto's ziet er misschien niet zo indrukwekkend uit, maar in het echt is het zo mooi! Mooi is misschien niet het goede woord, maar indrukwekkend zeker wel. Het leger "beschermd" de tombe van de keizer Qin. Dit leger van nu al ruim 6000 levensgrote beelden (allemaal met een ander gezicht en postuur) wordt op dit moment nog steeds uitgebreid. Ze zijnnog druk aan het graven en je ziet dan ook veel stukken nog bedekt. Deze beelden zijn 2000 jaar geleden gemaakt en pas in 1973 door boeren ondekt. Sindsdien zijn de archeologen hierop gezet. Er zijn op dit moment drie hallen en wij hadden de tip gehad om van half 3 naar hal 1 te werken. Hal 1 is namelijk de grootste en dan zijn de andere twee nogal teleurstellend. We waren erg blij dat we dat gedaan hadden, want we waren bij hal 1 zo erg onder de indruk!! Echt elk gezicht is anders! De één lacht wat meer, de ander heeft hoge jukbeenderen en ga zo maar door. Ook de paarden zijn heel mooi gemaakt. Helaas zijn de kleuren wel van de beelden. Vroeger was ook alles gekleurd, zodat het leger alleen nog maar echter leek.
Na echt uren gelopen te hebben, hadden we wel een Subway broodje verdiend. Voldaan liepen we weer naar de bus en stapten we op het station weer uit. "Zullen we alvast kijken hoe je zo naar je trein moet?" Vroeg ik aan Natalie. Dit vond ze een goed idee. We konden niks vinden! Alles was in het Chinees. Dus ik besloot dat we in mijn hostel nog maar gingen douchen en om hulp bij de meiden in het hostel zouden vragen. Deze waren heel behulpzaam en hebben uitgelegd waar Natalie heen moest. Op dat moment bedacht ik bij mezelf dat ik maar een vliegticket bestel naar Chongqing en niet meer naar dit treinstation wil. Voor maar 10 euro meer had ik een vliegticket en ben ik maar 2 uur onderweg in plaats van 14 uur! Hopelijk kan ik in Chongqing ook twee dagen eerder terecht, dan gepland was! Xi'an lijkt me verder wel een oké stadje en morgen wordt het weer een stuk beter. Dus dan ga ik naar het Moslim quarter (want die hebben we in Nederland niet!) en misschien ook al over de stadsmuur fietsen als het weer het toelaat.
Het hostel is echt geweldig! De meiden zijn super aardig en ze geven je elke dag een gratis bier! Die ga ik zo natuurlijk even nuttigen haha!
Nogmaals bedankt voor alle berichtjes en ik vind het echt leuk dat jullie allemaal mijn verhalen lezen!
Hoop dat alles goed gaat daar, mis jullie wel heel erg hoor!!!
xJoline
Samen zijn we op zoek gegaan naar de trein. Ik had haar al verteld, dat echt IEDEREEN mij aanstaart, maar ze kon het nog niet geloven. Tot ze met mij door het station liep. Ze werd er helemaal gek van! Nu snapte ze wat ik al een week doormaak. "They keep staring at us!" riep ze uit. "Ja, snap je nu dat ik er soms gek van word." "Absolutely!" Wat echt gek is trouwens, want we liepen de McDonalds uit en we zagen een hele grote advertentie met blonde mensen. Misschien dachten ze wel dat ik het was! Alle blonde mensen lijken op elkaar, toch?
We hadden onze wachtruimtes gevonden en allebei gingen we een andere kant op. Hopen dat we elkaar in Xi'an weer terug zouden zien!
Een half uur voordat mijn trein vertrekt, wordt er iets in het Chinees omgeroepen door een megafoon. "Gewoon doen alsof je het verstaat," dacht ik bij mezelf. Dus stoer stond ik op en liep ik achter de menigte aan. Het verliep vrij soepel en binnen tien minuten lag ik al op mijn bedje. Twee mannen kwamen binnen en al snel raakte ik met hen aan de praat. De één was een schilder en was zelfs een keer in Amsterdam geweest voor een expeditie. De ander keek duidelijk tegen de schilder op en zei dan ook met trots dat hij zijn leerling was. Meer werd er niet gesproken en al snel ging het licht uit. Tijd om te slapen.
Werd vroeg wakker vanmorgen en het regende alsof ik weer terug in Nederland was! Snel nadat ik wakker was, kwamen we aan in Xi'an. En nu op zoek naar Natalie!
Ik belde haar op en na 5 minuten zoeken zagen we elkaar dan. En nu op zoek naar de persoon die mij op zou komen halen. Maar niemand te vinden met mijn naam op een blaadje. Het was één gekkenhuis op het station en niemand sprak Engels. We hebben een taxi aangehouden en voor 10 yuan bracht hij ons naar het hostel. Goede deal! Aangekomen in het hostel, heb ik snel mijn tas neer gegooid in de kamer en zijn we weer naar de bus gelopen. Weer op het chaotische station aangekomen, hebben we ongeveer een half uur naar de juiste bus gezocht. We waren allebei erg blij dat we niet alleen waren maar samen bang konden zijn! Eindelijk hadden we het gevonden! Toen zaten we gezellig met een bus vol Chinezen richting het Terracotta leger!
Op de foto's ziet er misschien niet zo indrukwekkend uit, maar in het echt is het zo mooi! Mooi is misschien niet het goede woord, maar indrukwekkend zeker wel. Het leger "beschermd" de tombe van de keizer Qin. Dit leger van nu al ruim 6000 levensgrote beelden (allemaal met een ander gezicht en postuur) wordt op dit moment nog steeds uitgebreid. Ze zijnnog druk aan het graven en je ziet dan ook veel stukken nog bedekt. Deze beelden zijn 2000 jaar geleden gemaakt en pas in 1973 door boeren ondekt. Sindsdien zijn de archeologen hierop gezet. Er zijn op dit moment drie hallen en wij hadden de tip gehad om van half 3 naar hal 1 te werken. Hal 1 is namelijk de grootste en dan zijn de andere twee nogal teleurstellend. We waren erg blij dat we dat gedaan hadden, want we waren bij hal 1 zo erg onder de indruk!! Echt elk gezicht is anders! De één lacht wat meer, de ander heeft hoge jukbeenderen en ga zo maar door. Ook de paarden zijn heel mooi gemaakt. Helaas zijn de kleuren wel van de beelden. Vroeger was ook alles gekleurd, zodat het leger alleen nog maar echter leek.
Na echt uren gelopen te hebben, hadden we wel een Subway broodje verdiend. Voldaan liepen we weer naar de bus en stapten we op het station weer uit. "Zullen we alvast kijken hoe je zo naar je trein moet?" Vroeg ik aan Natalie. Dit vond ze een goed idee. We konden niks vinden! Alles was in het Chinees. Dus ik besloot dat we in mijn hostel nog maar gingen douchen en om hulp bij de meiden in het hostel zouden vragen. Deze waren heel behulpzaam en hebben uitgelegd waar Natalie heen moest. Op dat moment bedacht ik bij mezelf dat ik maar een vliegticket bestel naar Chongqing en niet meer naar dit treinstation wil. Voor maar 10 euro meer had ik een vliegticket en ben ik maar 2 uur onderweg in plaats van 14 uur! Hopelijk kan ik in Chongqing ook twee dagen eerder terecht, dan gepland was! Xi'an lijkt me verder wel een oké stadje en morgen wordt het weer een stuk beter. Dus dan ga ik naar het Moslim quarter (want die hebben we in Nederland niet!) en misschien ook al over de stadsmuur fietsen als het weer het toelaat.
Het hostel is echt geweldig! De meiden zijn super aardig en ze geven je elke dag een gratis bier! Die ga ik zo natuurlijk even nuttigen haha!
Nogmaals bedankt voor alle berichtjes en ik vind het echt leuk dat jullie allemaal mijn verhalen lezen!
Hoop dat alles goed gaat daar, mis jullie wel heel erg hoor!!!
xJoline
-
14 Maart 2010 - 11:42
Xx Michelle:
Hey Jo,
Wat een leuk verhaal weer!Eén voordeel, mochtje blut raken kun je altijd nog geld verdienen met je blonde haar! Gewoon voor geld met de mensen op de foto gaan!!!Volgends mij verdien je dan bakken met geld!! hahahaha
Veel plezier weer de komende dagen!
-
14 Maart 2010 - 12:05
Mama:
Geweldig allemaal! Foto's geven toch wel goed weer, wat je bedoelt hoor.
Je bent behoorlijk aan het lopen, geloof ik. Heb je al van die hielen, zoals die op de kaart? Haha
xxx en een knuffel -
14 Maart 2010 - 12:12
Vanessa:
Gezellig zo samen op stap!
Indrukwekkend he, het Terracota leger.
Een vriendin van mij is hier in Assen geweest. (dat was dan maar een klein deel) die vond het ook zo indrukwekkend.
Veel plezier!
X Vanes -
14 Maart 2010 - 13:17
Yvonne:
Bedankt dat ik mag meegenieten. Je schrijft echt geweldig. Je maakt wel veel mee. Veel plezier verder.
Groetjes -
14 Maart 2010 - 13:36
Br&da:
Jeetje..net alles gelezen..foto's bekeken..wat een verhalen en wat een avonturen maak je mee zeg..
Geweldig om zo'n reis te maken volgens mij.
Meis geniet er lekker van..en hou ons op de hoogte..heb bijna het idee dat ik naast je loop hihi..
XxX van ons -
14 Maart 2010 - 16:10
Jason:
hoi joline hoe gaat het met jou? kus jason -
14 Maart 2010 - 16:13
Marloes:
Hee hee!
Jason had net zelf getikt en bedacht voor je.
Wat een ongelovelijk indrukwekkende foto's van het leger zeg!!!
En wat leuk dat je met iemand op pad was. Vrienden maken over de hele wereld... :D
Love you...
Kus Marloes -
14 Maart 2010 - 18:37
Karin:
Hoi Joline,
We missen jou ook maar door je verhalen en foto's reizen we wel met je mee! We schrijven nu al in op je boek. Veel plezier morgen!
xx Ernst en Karin -
14 Maart 2010 - 18:37
Karin:
Hoi Joline,
We missen jou ook maar door je verhalen en foto's reizen we wel met je mee! We schrijven nu al in op je boek. Veel plezier morgen!
xx Ernst en Karin -
14 Maart 2010 - 20:01
Ron:
Hee Joline,
Nou je hebt me helemaal te pakken met je verhalen. Net een soap-serie... erg verslavend!!! Ik vind het geweldig wat je allemaal meemaakt en volg je verslag op de voet. Nou veel plezier weer en ik kijk weer uit naar je volgende verhaal.
Veel groetjes van Ron. -
15 Maart 2010 - 16:09
Tanja:
Hé Joline
Onwijs leuk zoals jij jouw ervaringen beschrijft, het is net of we er bij zijn. Prachtige foto's van het leger (en de rest natuurlijk)
Geniet van elke minuut meis, deze ervaring neemt niemand je meer af.
Wij letten wel een beetje op je moeder;-)
Dikke kus
Tanja, André & Eva
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
