In het ziekenhuis van La Digue...
Door: Joline
Blijf op de hoogte en volg Joline
18 Maart 2012 | Seychellen, Mahé
Hoi!!
Na mijn bezoek aan Praslin, bracht Clifford, de lieve chauffeur die Alrick voor me had geregeld, me naar de Jetty om met de boot naar La Digue te gaan. Clifford had me ook opgehaald toen ik aankwam op Praslin en hij had me naar Vallée de mai gebracht. Hij vertelde me dat het water in de loop van de week wel wat rustiger zal worden, aangezien het net volle maan is geweest. Had ik dit eerder geweten, dan had ik wellicht een weekje later hierheen gekomen, dan had ik wat meer kunnen doen en wat meer met het snorkelen kunnen zien. Maar goed, alsnog is het prachtig hier en genoeg moois te zien, dus mijn hoor je alsnog niet zeuren hoor!
Waar ik wel om zeurde, was mijn huid. Deze was op de boot naar Curieuse flink verbrand, zonnebrand kon hier weinig aan veranderen. Ik werd wakker en mijn oogleden waren dikkig. Ook waren mijn wangen wat dikker dan normaal. Ik maakte me verder geen zorgen, het zal wel wegtrekken. Al deden mijn schouders en armen wel erg veel pijn. Ik had dan toch een hogere factor moeten gebruiken dan 30 denk ik nu.
Ik bedankte Clifford en zei hem gedag terwijl ik naar de boot liep.
De boottrip naar La Digue ging snel en goed. Ik nam een taxi naar het guesthouse en wat een prachtig verblijf weer! Het is hier weer heel anders dan op de andere twee eilanden…
Mahé is iets onveiliger en stukke drukker. Veel auto’s en bussen, die er rond rijden. Elk district heeft zijn eigen administratie, school, kerk en ziekenhuisje. De huizen hebben bijna allemaal tralies voor de ramen en het is er iets onpersoonlijker.
Praslin is een stuk kleiner en heeft (dacht ik) 5000 inwoners. Alsnog rijden hier wel veel auto’s en bussen. Verder is het hier ook allemaal goed geregeld en je kunt hier ook al met een wat fijner gevoel over straat lopen.
Dan is er La Digue. Er rijden hier zo’n 10/20 auto’s over het hele eiland. Er is geen bus en bijna iedereen fietst of loopt hier naar zijn bestemming. Het eiland is erg klein (4 bij 6 km), dus je bent niet lang onderweg als je ergens heen moet. Ik heb de eerste avond wat eten gehaald, er zijn geen lantaarns, dus het ging vooral op de gok. Ik voelde me totaal niet onveilig. Het is hier ook veel warmer dan op de andere eilanden, maar dit kan ook gewoon toeval zijn.
Terwijl ik de eerste dag een stukje ging fietsen kwam ik opeens al uit aan de andere kant van het eiland, terwijl ik dacht dat ik een totaal andere kant op ging. Al met al maar een half uurtje hoeven te fietsen. Ik heb even op Grand Anse (grote strand, al is hij nog steeds niet heel groot) gezeten, heerlijk gegeten in een restaurantje, waar ze een buffet hadden. En toen weer naar het pension. Ik voelde mijn ogen toch trekken en mijn huid deed erg pijn. Ik heb de rest van de dag een boek gelezen. ‘S avonds ging ik wat halen bij de Take-away, waar je er hier veel van hebt. Onder het kleine stukje lopen, werd ik aangesproken door een jongen of ik morgen een tour met hem wilde doen. Hij had al vier mensen en ik kon mee als ik wilde. Dat wilde ik wel, dus we hadden afgesproken voor eergister.
Tot ik eergister morgen wakker werd, had ik er nog veel zin. Toen keek ik in de spiegel en SCHROK (nee, dat doe ik normaal niet ;)). Mijn ogen waren enorm opgezet en mijn hoofd leek wel een ballon!! Ik leek op Will Smith in Hitch. Het deed verder geen pijn, alleen kon ik moeilijk uit mijn ogen kijken. Ik vroeg aan de receptie of ze mijn tour af wilden zeggen en ben toen naar het ziekenhuis gelopen. Op de foto lijkt het mee te vallen, maar het stukje wit onder mijn “wal” is ook helemaal dik. Hier heb ik zo’n twee uur in de wachtkamer gezeten. De dokter was ruim een uur te laat, dus het schoot lekker op :) Terwijl ik wachtte heb ik me weer heerlijk vermaakt. Het ziekenhuis is ook meteen een tandartsen praktijk, dus de kinderen waren, zoals overal in de wereld, bang. Eén kind hoorde je krijsen als een speenvarken, toen ze in de stoel zat. Volgens mij doen ze ook twee mensen tegelijk, want ze werden vaak met z’n tweeën tegelijk opgeroepen.
In de wachtkamer zelf kijk je ook je ogen uit. Alle muren hangen vol met zelf geschreven roosters/ mededelingen en, zeer handig, “Wat te doen als je moet overgeven en diarree hebt? Medicatie zonder dat je naar het ziekenhuis hoeft.”
Ik was eindelijk aan de beurt en de arts vroeg of ik ergens allergisch voor ben. Ik vertelde dat ik, zover ik weet, dat niet ben. Hij zei dat het toch een soort van zonne- allergie is en dat ik me goed in moet smeren. Hij vroeg of ik verder nog pijn en jeuk heb. Dit had ik ook niet. Hij schreef een recept voor drie medicijnen voor en deze moest ik aan de overkant ophalen. Ik daarheen. Daar werd ik weer verder gestuurd om eerst te betalen en dan terug te komen. Uiteindelijk heb ik betaald (ik mocht minder betalen dan op de bon, heeeel apart) en ik kreeg de medicijnen mee. 1 voor de jeuk, die ik (niet) heb, 1 voor iets anders wat ik niet begreep en 6 pilletjes voor de zwelling, die ik twee keer per dag in moet nemen. Ik heb ze bij aankomst in het pension meteen maar ingenomen en of het nu door de medicijnen komt of niet, mijn gezicht is weer bijna de oude!
Ik voelde me ook al meteen weer een stuk beter en heb de fiets gepakt en ben naar Anse Source d’argent gefietst. Dit schijnt het meest fotogenieke strand van de wereld te zijn. En inderdaad, het is erg mooi maar ook erg toeristisch. Mega veel Italianen, Fransen en Duitsers hier.
Ik heb in de schaduw gelegen en ben toen naar een restaurantje gegaan, die aanbevolen werd door de Lonely Planet. Lekkere vis gegeten met als toetje een pannekoek met kokos/ banaan en heeeel veel suiker. Hierna ben ik naar La Passe gefietst. Een kleine regio (een straat van 100 meter) op het eiland en ben meteen naar de boot service gegaan, om te checken of mijn boot vandaag nog ging. Toen ik mijn ticket vorige week op Mahé ophaalde, zei de mevrouw: “We hebben een probleempje. De boot van La digue naar Mahé gaat niet.” Ze ging verder met vertellen en eindigde haar verhaal met: “De boot gaat gewoon hoor, dus het is goed. Maar ga een dag van te voren maar even checken bij de balie van Cat Coco. Maar bewaar goed je bon, want dit is heel belangrijk. Maar er is verder niks aan de hand hoor.” Ik snapte er niks van! Dus ik ging nu maar even heen om te kijken hoe het nu zat. De boot gaat inderdaad niet rechtstreeks. Ik moest ruim een uur eerder aanwezig zijn ga dan van La Digue naar Praslin en dan van Praslin die fijne bootreis naar Mahé. Hier heb ik de bon voor nodig, dus deze moest ik inderdaad goed bewaren.
Ik geniet echt heel erg, het doen en laten is in het hele land super relaxed (“de bus komt 1x per uur, of 1x per half uur. Ligt eraan welke chauffeur je hebt”) en alhoewel ze allemaal wat terughoudend zijn naar de toeristen, zijn ze toch erg beleefd en groeten je stilletjes wanneer je ze passeert.
Vanmorgen ben ik weer naar Grande Anse gegaan en vandaar uit naar Petit Anse. Dit was op zich niet zo’n moeilijke hike, maar het was vandaag ongeveer 32 graden en nergens schaduw te vinden. Hierna ben ik weer terug naar het hotel gegaan om met de taxi naar de boot te rijden.
Nu alweer terug op Mahé, waar ik morgen nog een hike met Alrick ga doen.
Goed, alles is dus weer toppie en ik vind het jammer dat ik over vijf dagen alweer in het koude landje ben!!
Ik ga de foto’s weer proberen te uploaden.
xxx
Na mijn bezoek aan Praslin, bracht Clifford, de lieve chauffeur die Alrick voor me had geregeld, me naar de Jetty om met de boot naar La Digue te gaan. Clifford had me ook opgehaald toen ik aankwam op Praslin en hij had me naar Vallée de mai gebracht. Hij vertelde me dat het water in de loop van de week wel wat rustiger zal worden, aangezien het net volle maan is geweest. Had ik dit eerder geweten, dan had ik wellicht een weekje later hierheen gekomen, dan had ik wat meer kunnen doen en wat meer met het snorkelen kunnen zien. Maar goed, alsnog is het prachtig hier en genoeg moois te zien, dus mijn hoor je alsnog niet zeuren hoor!
Waar ik wel om zeurde, was mijn huid. Deze was op de boot naar Curieuse flink verbrand, zonnebrand kon hier weinig aan veranderen. Ik werd wakker en mijn oogleden waren dikkig. Ook waren mijn wangen wat dikker dan normaal. Ik maakte me verder geen zorgen, het zal wel wegtrekken. Al deden mijn schouders en armen wel erg veel pijn. Ik had dan toch een hogere factor moeten gebruiken dan 30 denk ik nu.
Ik bedankte Clifford en zei hem gedag terwijl ik naar de boot liep.
De boottrip naar La Digue ging snel en goed. Ik nam een taxi naar het guesthouse en wat een prachtig verblijf weer! Het is hier weer heel anders dan op de andere twee eilanden…
Mahé is iets onveiliger en stukke drukker. Veel auto’s en bussen, die er rond rijden. Elk district heeft zijn eigen administratie, school, kerk en ziekenhuisje. De huizen hebben bijna allemaal tralies voor de ramen en het is er iets onpersoonlijker.
Praslin is een stuk kleiner en heeft (dacht ik) 5000 inwoners. Alsnog rijden hier wel veel auto’s en bussen. Verder is het hier ook allemaal goed geregeld en je kunt hier ook al met een wat fijner gevoel over straat lopen.
Dan is er La Digue. Er rijden hier zo’n 10/20 auto’s over het hele eiland. Er is geen bus en bijna iedereen fietst of loopt hier naar zijn bestemming. Het eiland is erg klein (4 bij 6 km), dus je bent niet lang onderweg als je ergens heen moet. Ik heb de eerste avond wat eten gehaald, er zijn geen lantaarns, dus het ging vooral op de gok. Ik voelde me totaal niet onveilig. Het is hier ook veel warmer dan op de andere eilanden, maar dit kan ook gewoon toeval zijn.
Terwijl ik de eerste dag een stukje ging fietsen kwam ik opeens al uit aan de andere kant van het eiland, terwijl ik dacht dat ik een totaal andere kant op ging. Al met al maar een half uurtje hoeven te fietsen. Ik heb even op Grand Anse (grote strand, al is hij nog steeds niet heel groot) gezeten, heerlijk gegeten in een restaurantje, waar ze een buffet hadden. En toen weer naar het pension. Ik voelde mijn ogen toch trekken en mijn huid deed erg pijn. Ik heb de rest van de dag een boek gelezen. ‘S avonds ging ik wat halen bij de Take-away, waar je er hier veel van hebt. Onder het kleine stukje lopen, werd ik aangesproken door een jongen of ik morgen een tour met hem wilde doen. Hij had al vier mensen en ik kon mee als ik wilde. Dat wilde ik wel, dus we hadden afgesproken voor eergister.
Tot ik eergister morgen wakker werd, had ik er nog veel zin. Toen keek ik in de spiegel en SCHROK (nee, dat doe ik normaal niet ;)). Mijn ogen waren enorm opgezet en mijn hoofd leek wel een ballon!! Ik leek op Will Smith in Hitch. Het deed verder geen pijn, alleen kon ik moeilijk uit mijn ogen kijken. Ik vroeg aan de receptie of ze mijn tour af wilden zeggen en ben toen naar het ziekenhuis gelopen. Op de foto lijkt het mee te vallen, maar het stukje wit onder mijn “wal” is ook helemaal dik. Hier heb ik zo’n twee uur in de wachtkamer gezeten. De dokter was ruim een uur te laat, dus het schoot lekker op :) Terwijl ik wachtte heb ik me weer heerlijk vermaakt. Het ziekenhuis is ook meteen een tandartsen praktijk, dus de kinderen waren, zoals overal in de wereld, bang. Eén kind hoorde je krijsen als een speenvarken, toen ze in de stoel zat. Volgens mij doen ze ook twee mensen tegelijk, want ze werden vaak met z’n tweeën tegelijk opgeroepen.
In de wachtkamer zelf kijk je ook je ogen uit. Alle muren hangen vol met zelf geschreven roosters/ mededelingen en, zeer handig, “Wat te doen als je moet overgeven en diarree hebt? Medicatie zonder dat je naar het ziekenhuis hoeft.”
Ik was eindelijk aan de beurt en de arts vroeg of ik ergens allergisch voor ben. Ik vertelde dat ik, zover ik weet, dat niet ben. Hij zei dat het toch een soort van zonne- allergie is en dat ik me goed in moet smeren. Hij vroeg of ik verder nog pijn en jeuk heb. Dit had ik ook niet. Hij schreef een recept voor drie medicijnen voor en deze moest ik aan de overkant ophalen. Ik daarheen. Daar werd ik weer verder gestuurd om eerst te betalen en dan terug te komen. Uiteindelijk heb ik betaald (ik mocht minder betalen dan op de bon, heeeel apart) en ik kreeg de medicijnen mee. 1 voor de jeuk, die ik (niet) heb, 1 voor iets anders wat ik niet begreep en 6 pilletjes voor de zwelling, die ik twee keer per dag in moet nemen. Ik heb ze bij aankomst in het pension meteen maar ingenomen en of het nu door de medicijnen komt of niet, mijn gezicht is weer bijna de oude!
Ik voelde me ook al meteen weer een stuk beter en heb de fiets gepakt en ben naar Anse Source d’argent gefietst. Dit schijnt het meest fotogenieke strand van de wereld te zijn. En inderdaad, het is erg mooi maar ook erg toeristisch. Mega veel Italianen, Fransen en Duitsers hier.
Ik heb in de schaduw gelegen en ben toen naar een restaurantje gegaan, die aanbevolen werd door de Lonely Planet. Lekkere vis gegeten met als toetje een pannekoek met kokos/ banaan en heeeel veel suiker. Hierna ben ik naar La Passe gefietst. Een kleine regio (een straat van 100 meter) op het eiland en ben meteen naar de boot service gegaan, om te checken of mijn boot vandaag nog ging. Toen ik mijn ticket vorige week op Mahé ophaalde, zei de mevrouw: “We hebben een probleempje. De boot van La digue naar Mahé gaat niet.” Ze ging verder met vertellen en eindigde haar verhaal met: “De boot gaat gewoon hoor, dus het is goed. Maar ga een dag van te voren maar even checken bij de balie van Cat Coco. Maar bewaar goed je bon, want dit is heel belangrijk. Maar er is verder niks aan de hand hoor.” Ik snapte er niks van! Dus ik ging nu maar even heen om te kijken hoe het nu zat. De boot gaat inderdaad niet rechtstreeks. Ik moest ruim een uur eerder aanwezig zijn ga dan van La Digue naar Praslin en dan van Praslin die fijne bootreis naar Mahé. Hier heb ik de bon voor nodig, dus deze moest ik inderdaad goed bewaren.
Ik geniet echt heel erg, het doen en laten is in het hele land super relaxed (“de bus komt 1x per uur, of 1x per half uur. Ligt eraan welke chauffeur je hebt”) en alhoewel ze allemaal wat terughoudend zijn naar de toeristen, zijn ze toch erg beleefd en groeten je stilletjes wanneer je ze passeert.
Vanmorgen ben ik weer naar Grande Anse gegaan en vandaar uit naar Petit Anse. Dit was op zich niet zo’n moeilijke hike, maar het was vandaag ongeveer 32 graden en nergens schaduw te vinden. Hierna ben ik weer terug naar het hotel gegaan om met de taxi naar de boot te rijden.
Nu alweer terug op Mahé, waar ik morgen nog een hike met Alrick ga doen.
Goed, alles is dus weer toppie en ik vind het jammer dat ik over vijf dagen alweer in het koude landje ben!!
Ik ga de foto’s weer proberen te uploaden.
xxx
-
18 Maart 2012 - 13:30
Marloes En Kids:
Gelukkig is alles weer in orde! Zeker alweer vies bruin? Geniet nog maar flink van je laatste dagen. En kom heel huids (haha toepasselijk op je verhaal ) terug. Graag wel met je gewone hoofd want van die foto schrok ik me rot. Virtuele kus van ons en tot volgende week!!! -
18 Maart 2012 - 13:31
Nel:
owww meis wat lullig, hoop dat de zwellingen wat minder zijn inmiddels kus van hier -
18 Maart 2012 - 13:31
Marloes:
Ps ziet er uit al paradijs -
18 Maart 2012 - 13:44
Mama:
Hoi lieverd.
Ziet er geweldig uit. De eilanden dan :)
Heb je geen zonnesteek, dan wel dit. Je bent, denk ik, meer geschikt voor het hollandse klimaat. :)
Nog heel veel plezier op dat prachtige eiland en geniet inderdaad nog van het mooie weer. Wij moeten het met de regen doen.
xxx
PS was een wereldstekker wat geweest ... ? -
18 Maart 2012 - 16:25
Serana:
Wow ik zou ook schrikken. Al die zon kan je niet hebben. Kijk je nu wel uit? Geniet er nog even van. Hier is regen...bah! Xx -
19 Maart 2012 - 09:14
Monique:
Ziet er prachtig uit op dat eiland Mahe, echt een aanrader om lekker te onthaasten en volgens mij erg romantisch.Als ik die foto's zo zie zou ik niet meer terugkomen,........Vervelend van die zonne allergie, daar kan je erg ziek van worden idd, oppassen. Geniet maar lekker verder! -
19 Maart 2012 - 10:14
Twan:
Oh OH arme jo! gelukkig dat het zo snel weer goed gekomen is, en nu beetje op passen met de zon dus :) -
19 Maart 2012 - 13:49
Karin:
En je kijkt er ook zo zielig bij ...!! Tegen de tijd dat je weer thuis bent is het wel bijgekleurd en zien we een prachtig bruin gekleurde Joline. De strandfoto's zijn wel ontzettend mooi. Nog even goed smeren; geniet van de laatste dagen. xxx -
20 Maart 2012 - 08:57
Marleen:
Wat een aanvulling dat je die foto erbij hebt geplaatst! OMG!
Gelukkig is het weer gaan zakken, kan me voorstellen dat het niet zo´n pretje is geweest.
Nog even genieten!!! Het zonnetje begint hier nu ook steeds vaker te schijnen hoor! En het is om 1900 uur nog steeds licht!
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
