Laatste dagen op Mahé
Door: Joline
Blijf op de hoogte en volg Joline
20 Maart 2012 | Seychellen, Mahé
Hallo luitjes,
Mijn laatste dagen op Mahé waren super!!
Ik geniet van elke minuut en ben enorm tot rust gekomen. De mensen zijn ook erg lief en bekommerd. Eén van de medewerkers van het hotel is ook erg aardig en geeft me veel tips. Ik denk dat ze weinig een vrouw alleen zien reizen.
Gister ging ik met Alrick, de tourguide die me de eerste dag rond het eiland reed, een hike doen op de Morne Blanc. Het was een “makkelijke” hike zei hij. Op mijn Havaianas liep ik, klom ik en gleed ik soms bijna uit. Ik ben echt een kluns en totaaaaal niet sportief, dus hij moest vaak een helpende hand geven. Onderweg zijn we een hoop slangen tegen gekomen. Ze zijn niet zo heel groot en ik heb in alle rust nog wat foto’s van ze staan maken. Uitgeput kwamen we op de top aan (zo’n 600 meter!! TROTS op mezelf!! Kom maar op met de Mount Everest :)) en wat een uitzicht zeg, prachtig!! Was wel wat bewolking, maar dat mocht de pret niet drukken. Op onze weg terug begon het te regenen, tropisch regenen, stortbui dus. Handig als hij is, maakte Alrick een paraplu van een soort palm tak en daar liepen we dan. Alsnog werd ik zeiknat, maar dat mocht de pret niet drukken. Hierna lekker kopje thee gedronken en hij zette me af bij een restaurant in Beau vallon, waar ik lekker gegeten heb en hierna terug naar het hotel ben gelopen.
Vandaag heb ik weer een hike gedaan, die wederom “makkelijk” was. “Stukke makkelijker dan gister”, zei Alrick. We reden naar Anse Takamaka (het zuiden van het eiland) en we klommen en klommen. Over rotsen, door de bush bush. Tussendoor zagen we nog een plek waar zo’n 2 jaar geleden wat Duitsers een schat hebben opgegraven van de piraten, die de Seychellen ontdekt hebben. Er schijnen een hoop schatten hier begraven te zijn over het eiland. Wanneer je over een schat droomt en je gaat graven, dan zul je het vinden. Maar wanneer je er iemand over vertelt, dan zal het goud veranderen in steen (of iets anders onnozels). Maar goed, de Duitsers was het natuurlijk gelukt en ze hebben nooit laten weten wat de schat nu was. Dus, Mark… Met je machine op naar het eiland en graven maar :)
Na een klein uurtje, gok ik, geklommen te hebben, kwamen we uit bij een soort van water bron/ vijver. Het water mengt zich met hoog tij, met het zeewater, waardoor het helder blijft en je de vissen kunt zien. Het zit midden de rotsen, en niet veel toeristen weten hier vanaf. Zelfs de bewoners van het eiland weten het veelal niet. We waren daarom ook de enige die hier waren. Het hoogste punt waarvan je kunt springen is zo’n 10 meter, maar ik was te schijterig en sprong van zo’n 4/ 5 meter. Vond ik al erg heldhaftig van mezelf, aangezien je bikini in het water kan verdwijnen als je van zo hoog springt. De bodem zie je niet goed, maar het zal rond de 5 meter diep zijn. Een enorme ervaring, die ik niet snel zal vergeten.
Hierna zijn we weer terug geklommen en geklauterd en Alrick had me nog even afgezet bij een restaurantje in Anse Royale. Na het eten pikte hij me weer op en vanavond ga ik helemaal niks doen en relaxen. Mijn benen kunnen niet meer!!!
Morgen nog naar Victoria en een kleine markt bji Beau Vallon, natuurlijk ook nog even de laatstse zonnestralen oppikken. Morgenavond is er ladies night, maar ik wilde niet alleen gaan. Wederom stelde Alrick voor(wat een guide is het toch) om mee te gaan, want ik wilde wel graag even een kijkje nemen.
Donderdag moet ik al om 6 uur op staan, dus ik zal vooral in het vliegtuig moeten slapen.
Ik zet weer wat foto’s online! xxx
Mijn laatste dagen op Mahé waren super!!
Ik geniet van elke minuut en ben enorm tot rust gekomen. De mensen zijn ook erg lief en bekommerd. Eén van de medewerkers van het hotel is ook erg aardig en geeft me veel tips. Ik denk dat ze weinig een vrouw alleen zien reizen.
Gister ging ik met Alrick, de tourguide die me de eerste dag rond het eiland reed, een hike doen op de Morne Blanc. Het was een “makkelijke” hike zei hij. Op mijn Havaianas liep ik, klom ik en gleed ik soms bijna uit. Ik ben echt een kluns en totaaaaal niet sportief, dus hij moest vaak een helpende hand geven. Onderweg zijn we een hoop slangen tegen gekomen. Ze zijn niet zo heel groot en ik heb in alle rust nog wat foto’s van ze staan maken. Uitgeput kwamen we op de top aan (zo’n 600 meter!! TROTS op mezelf!! Kom maar op met de Mount Everest :)) en wat een uitzicht zeg, prachtig!! Was wel wat bewolking, maar dat mocht de pret niet drukken. Op onze weg terug begon het te regenen, tropisch regenen, stortbui dus. Handig als hij is, maakte Alrick een paraplu van een soort palm tak en daar liepen we dan. Alsnog werd ik zeiknat, maar dat mocht de pret niet drukken. Hierna lekker kopje thee gedronken en hij zette me af bij een restaurant in Beau vallon, waar ik lekker gegeten heb en hierna terug naar het hotel ben gelopen.
Vandaag heb ik weer een hike gedaan, die wederom “makkelijk” was. “Stukke makkelijker dan gister”, zei Alrick. We reden naar Anse Takamaka (het zuiden van het eiland) en we klommen en klommen. Over rotsen, door de bush bush. Tussendoor zagen we nog een plek waar zo’n 2 jaar geleden wat Duitsers een schat hebben opgegraven van de piraten, die de Seychellen ontdekt hebben. Er schijnen een hoop schatten hier begraven te zijn over het eiland. Wanneer je over een schat droomt en je gaat graven, dan zul je het vinden. Maar wanneer je er iemand over vertelt, dan zal het goud veranderen in steen (of iets anders onnozels). Maar goed, de Duitsers was het natuurlijk gelukt en ze hebben nooit laten weten wat de schat nu was. Dus, Mark… Met je machine op naar het eiland en graven maar :)
Na een klein uurtje, gok ik, geklommen te hebben, kwamen we uit bij een soort van water bron/ vijver. Het water mengt zich met hoog tij, met het zeewater, waardoor het helder blijft en je de vissen kunt zien. Het zit midden de rotsen, en niet veel toeristen weten hier vanaf. Zelfs de bewoners van het eiland weten het veelal niet. We waren daarom ook de enige die hier waren. Het hoogste punt waarvan je kunt springen is zo’n 10 meter, maar ik was te schijterig en sprong van zo’n 4/ 5 meter. Vond ik al erg heldhaftig van mezelf, aangezien je bikini in het water kan verdwijnen als je van zo hoog springt. De bodem zie je niet goed, maar het zal rond de 5 meter diep zijn. Een enorme ervaring, die ik niet snel zal vergeten.
Hierna zijn we weer terug geklommen en geklauterd en Alrick had me nog even afgezet bij een restaurantje in Anse Royale. Na het eten pikte hij me weer op en vanavond ga ik helemaal niks doen en relaxen. Mijn benen kunnen niet meer!!!
Morgen nog naar Victoria en een kleine markt bji Beau Vallon, natuurlijk ook nog even de laatstse zonnestralen oppikken. Morgenavond is er ladies night, maar ik wilde niet alleen gaan. Wederom stelde Alrick voor(wat een guide is het toch) om mee te gaan, want ik wilde wel graag even een kijkje nemen.
Donderdag moet ik al om 6 uur op staan, dus ik zal vooral in het vliegtuig moeten slapen.
Ik zet weer wat foto’s online! xxx
-
20 Maart 2012 - 13:40
Petra:
Het is echt prachtig Jo! Hoe gaat het nu met je gezicht? -
20 Maart 2012 - 13:51
Joline Deen:
Ja, die is weer normaal gelukkig :) -
20 Maart 2012 - 18:54
Marleen:
Wat een vette foto´s! Die slangen OMG niet giftig?? en wat een mooi waterpoeltje waar je in hebt gezwommen! NICE!!
-
20 Maart 2012 - 22:18
Yvonne:
Wat zie je weer veel en gelukkig ziet je smoeltje er weer lekker uit. Jammer vour jou en voor ons, lezers, is het weer snel afgelopen. Groetjes en geniet nog even. -
21 Maart 2012 - 08:04
Allard:
Weer een gezellig en heel prettig leesbaar verslag! Ik heb nog een mooie foto van een slang gezien. Koste je zeker moeite om deze niet
op te eten!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
