Rijstenvelden bij Yangshuo

Gisteravond vroeg één van de Nederlandse meiden of ik mee zou gaan naar de rijstenvelden vandaag. Goed, daar wilde ik toch al graag heen! Dus nu was het vervoer al geregeld en het leek me ook wel gezellig! Dus volmondig zei ik: JA!
Dat heb ik geweten. Vanmorgen om 7 uur had ik mijn wekker gezet en om half 8 gingen we er maar eens uit. Om acht uur zou het busje voor ons klaarstaan dus we moesten opschieten. Om kwart voor acht bestelde ik mijn ontbijt, maar om 8.15 nog steeds niets! Dus uiteindelijk weggegaan en de jongen van het hostel verontschuldigde zich. Hij gaf me twee toastjes mee in een zakje en een flesje water voor onderweg. Gratis en voor niks! Als goedmakertje dat ik zolang voor niks heb zitten wachten.
Het busje scheen een gewone persoonsauto te zijn, dus maar goed dat we met zijn vieren gingen ipv met zijn zessen.
De reis duurde ongeveer drie uur en na we de kaartjes hadden gekocht, reed de chauffeur ons nog een stukje verder. We waren erg optimistisch over het weer, aangezien het zou regenen. Naar mate we hoger de bergen in gingen werd het steeds mistiger. Onderweg lag er nog een vrachtwagen in de greppel, dus we hielden ons nog maar eens extra vast, want achterin deze auto's zijn geen gordels! Gelukkig hadden we een vrouwelijke chauffeur en ze reed erg voorzichtig. Eindelijk waren we aangekomen bij het punt waar we wilden lopen. De chauffeur wilde op ons wachten, maar wij wilden de hike gaan doen. Met moeite hebben we uitgelegd dat ze ons bij het eindpunt op kon komen halen. Ze snapte het nadat een iemand het had vertolkt door de telefoon. Dus op naar de hike van 5 uur!
En wat een traptredes hebben we belopen! Maar ik wilde niet net als bij de Grote muur afhaken, dus stug volhouden dat het met twee vingers in mijn neus te doen was. We waren boven! Althans, dat dachten we. Nog 500 tredes belopen (heb ze bijna kunnen tellen) en toen waren dan boven! Het uitzicht was om te huilen! Je kon niet verder kijken dan twee meter. Alles was hardstikke mistig :(
We kwamen uit bij een klein gedeelte van de Long Hair tribe en voor 2 yuan mochten we foto's maken van ze. Daar kan ik nog wat van leren!
Op dat moment kwamen we drie Chinezen tegen, die dezelfde kant als ons op moesten. Door de glibberige paadjes hebben we na een half uurtje afscheid van ze genomen en gingen wij een andere kant op.
Nog steeds wisten we niet waar we heen moesten dus in het Chinees hebben we aan de lokale mensen getracht te vragen waar we heen moesten. Ze wezen een kant op, en we dachten dat ze bedoelden dat we daar heen moesten. Afijn, dat deden we dus! De route werd steeds minder toeristisch en elke keer ALS we iemand tegen kwamen (wel drie in al die uur) vroegen we of we goed gingen. Ja, dat gingen we nog steeds. Maar de paadjes werden steeds glibberiger en de bordjes werden ook al niet meer geplaatst. Na 2.5 uur lopen door de prachtige natuur EN door de rijstvelden besloten we dat we het dorpje niet meer zouden vinden. Dus omdraaien en de weg terug vinden. Zoals ik al zei: de paadjes waren glibberige. Eén van de meiden is twee keer onderuit geweest en ook deze klungel is met haar goede loopschoenen (gesponsord door het thuisfront) flink op haar billen gevallen. En of één keer niet genoeg was, ben ik daarna ook bijna weer gevallen, maar heb ik dit met een snee in mijn hand kunnen opvangen.
De terugweg ging steeds sneller en de taxi werd ook weer opgebeld, dat ze ons weer bij het beginpunt op kon halen. Hier was ze niet al te blij mee, maar ze kon niet anders. Ze zou haar geld anders ook niet krijgen. Op de terugweg dachten we ook nog eens fout te gaan en ik was het toen toch wel zat en besloot aan iemand van de stam te vragen of hij ons het laatste eind kon brengen. Dit deed hij met veel liefde.
De taxi stond er al, dus we hopten van de ene auto naar de andere.
De hele dag hadden we nog niks gegeten en ondertussen was het al 4 uur geweest! De chauffeur schrok hier wel van en stopte bij het eerste restaurantje. Deze waren erg blij ons te zien. Zo blij zelfs dat ze voor 80 yuan een kipgerecht aan ons wilden verkopen. Na enig onderhandelen beloten we er toch niet te eten, want erg meewerken over de prijs wilden ze niet.
Eén van de meiden op het vliegveld afgezet en toen werden wij verder weggebracht. De chauffeur wilde eerst nog 50 yuan extra rekenen voor het twee keer heen en weer rijden (van beginpunt naar eindpunt), maar hier hebben ik en nog één van de meiden over kunnen praten met de tolk door de telefoon.
Ze zette ons netjes af en heb net heerlijk genoten van een patatje oorlog en de "Giggling duck".
Mijn benen voel ik goed zitten op dit moment en denk dat ik morgen dan ook lekker uit ga slapen!

(Deze mooie maar vermoeiende dag was voor Nienke. Eén van de meiden waarmee ik vandaag ging, leek zo ontzettend op haar dat ik veel aan haar heb gedacht vandaag. Wat zij helaas niet meer heeft mogen zien, heb ik vandaag namens haar van mogen genieten.)

Jan en Christien: Had het inderdaad al gelezen! Karst en Paulien zijn op dit moment op vakantie, maar als ik ze nog zie zal ik ze zeker de groeten doen!

Marloes: Wil je nog tegen Jason zeggen dat alles ok gaat!? Dat vroeg hij vorige week al namelijk maar was steeds vergeten te antwoorden.

Ik ga weer heel wat foto's uploaden. Dus check het over een uurtje nog maar een keer!

Groeten vanuit regenachtige maar prachtig Yangshuo!

xxx