Knijpen met je ogen
Door: Joline
Blijf op de hoogte en volg Joline
18 Maart 2010 | China, Chongqing
Van constant mensen om me heen naar weer helemaal alleen! Het is gek hoor! Ik mis het hostel in Xi'an heel erg, terwijl ik er vanmorgen pas weg ben gegaan. Dit hostel is ook heel mooi en het uitzicht is prachtig! En niet te vergeten het is hier rond de 30 (al word je raar aangekeken door echt iedereen als je een tshirt aan hebt, want het is hier lente!). Van dat staren word ik echt moe trouwens, dus ik staar nu terug naar ze. Het was toenstraks zo erg met het staren! Als voorbeeld: zelfs de politie deed zijn raam naar beneden om mij beter te kunnen zien! Erger moet het toch niet worden!!! En ik zat toen nog gewoon achter in een taxi ook. Ik krijg nog sterralures hahaha!
Dit hostel in Chongqing zit totaal niet in het centrum, maar in een authentiek gebied van de oude stad. Prachtig om te zien, maar morgen proberen een bus te pakken naar de echt stad.
Even terug naar de afgelopen dagen in Xi'an....
Heb elke avond met de Canadezen (Mark en David) en de Amerikanen (Chris en David) en een Noord-Ierse jongen (Dave) beneden in de bar van het hostel gezeten. En ja, ik raakte erg in de war van de namen steeds. Dus we noemden voor de makkelijkheid elkaar niet bij de naam, maar het land waar je vandaan komt. Erg gelachen en heb één van de werknemers van het hostel Nederlands geleerd (al sprak hij zelf al wat woorden!). Had ook bijna mijn plannen van het reizen gewijzigd, omdat David Canada wellicht terug moest. Mark wilde blijven, dus hadden we afgesproken dat ik dan óf mee zou gaan naar Tibet, of hij met mij mee richting het zuiden. David hoeft gelukkig niet terug, dus zij gaan nu samen richting Tibet.
Afijn, gister met Amerika de stad van Xi'an weer wat meer verkend. Toevallig kwam ik ze tegen op mijn weg terug naar het hostel, na een uur depressief kleren gepast te hebben. Dat de maten hier klein zijn, wist ik.. maar dit was echt erg joh! Dus om daarvan bij te komen zijn we naar de Haägen das gegaan. Ze wilden me de moslim wijk laten zien, al was ik daar niet zo'n fan van. Echt luisteren deden ze niet, dus voor ik het wist liep ik tussen de keppels (of hoe ie heten in het islamitisch) en de burka's. Het was apart om het zo te zien in dit land, maar toch blij dat ik het even bekeken heb!
Hierna weer richting ons verblijf. In mijn eentje nog als een echt Chinees boodschappen gedaan in de supermarkt, waar je niks zelf hoeft te doen! Je groente en fruit worden gewogen en het stickertje wordt erop geplakt. Wil je ook nootjes en koekjes afgewogen hebben? Dit doen ze ook voor je. Sterker nog, je MAG het niet eens zelf doen. Bij de kassa worden je boodschappen in het tasje gestopt en bij de uitgang staat een beveiliger om je bon af te tekeken.
En toen kon het feesten beginnen! Iedereen in het hostel was al in de stemming van St Patricksday. Alle Ieren hadden bij ons verzameld en ook ik kreeg een vlag op mijn gezicht geschilderd. Met Amerika en Noord-Ierland en nog 100 anderen gebbq't, waar de biertjes ook al rijkelijk achterover werden gegooid.
In de bar beneden kon je groen bier kopen, maar waarom een glas bestellen als je ook een meter kan nemen? En niet alleen het bier ging per meter, nee de shooters waren ook in meters te bestellen. En toen gebeurde het.. De ramp waar ik al lang bang voor was. Het gebeurde terwijl ik in een spannend potje tafelvoetbal zat. Eén van de dronke Ieren heeft mijn zonnebril stuk gemaakt! En voor de mensen die het niet weten: ik hou van mijn zonnebril. We zijn twee handen op één buik en we hebben samen ook de vorige reis meegemaakt. Ik kon wel janken!! Mijn Ierse vriend wist van niks meer, dus ik kon het hem niet kwalijk nemen. Ja, en daar sta je dan. De volgende dag in super super zonnig Chongqing. Te knijpen met je ogen, alsof je de lokale bevolking na staat te doen. Ja, en zelfs dan kijken ze je nog aan. Om over de dood van mijn zonnebril heen te komen ben ik net meteen naar "stad" gegaan om voor vervanging te zorgen.
Ook is mijn borstel kwijt, dus ook daar heb ik een mooie Chinese versie van gekocht.
Om van de hak op de tak te blijven springen: de vlucht van Xi'an naar Chongqing ging heel soepeltjes al heb ik helaas mijn zakmes in moeten leveren. Verder ging alles van een lijen dak en mijn chauffeur stond me op wachten. De jongen leek wel 16! "Mag jij wel rijden?" dacht ik bij mezelf. Maar zodra hij achter het stuur zat, zag ik dat hij ervaren was. Hij toeterde erop los en het stelde me gerust dat hij in ieder geval wel de auto's op een afstandje hield. Aangekomen in het hostel werd ik liefelijk ontvangen en zag tot mijn grote schrik dat ze hier geen zit wc's hebben! Dat ze het in de publieke wc's niet hebben (er staat op elke hoek van de straat een gebouwtje), dat wist ik wel. Maar hoe moet een toerist nou tot rust komen?? Dat gaat nog spannend worden!
En nu weer in een nieuwe lobby met de meest relaxte muziek op de achtergrond ben ik mezelf weer aan het zoeken. Gek hè, de eerste dagen vond ik het helemaal niet naar om alleen te zijn, maar ben nu door alle gezelligheid in Xi'an verwend met Westerse mensen om me heen. Vind het nu echt vreemd om weer tegen mezelf te moeten praten.
Zie de foto's weer op http://joline75.hyves.nl
xxJoline
Dit hostel in Chongqing zit totaal niet in het centrum, maar in een authentiek gebied van de oude stad. Prachtig om te zien, maar morgen proberen een bus te pakken naar de echt stad.
Even terug naar de afgelopen dagen in Xi'an....
Heb elke avond met de Canadezen (Mark en David) en de Amerikanen (Chris en David) en een Noord-Ierse jongen (Dave) beneden in de bar van het hostel gezeten. En ja, ik raakte erg in de war van de namen steeds. Dus we noemden voor de makkelijkheid elkaar niet bij de naam, maar het land waar je vandaan komt. Erg gelachen en heb één van de werknemers van het hostel Nederlands geleerd (al sprak hij zelf al wat woorden!). Had ook bijna mijn plannen van het reizen gewijzigd, omdat David Canada wellicht terug moest. Mark wilde blijven, dus hadden we afgesproken dat ik dan óf mee zou gaan naar Tibet, of hij met mij mee richting het zuiden. David hoeft gelukkig niet terug, dus zij gaan nu samen richting Tibet.
Afijn, gister met Amerika de stad van Xi'an weer wat meer verkend. Toevallig kwam ik ze tegen op mijn weg terug naar het hostel, na een uur depressief kleren gepast te hebben. Dat de maten hier klein zijn, wist ik.. maar dit was echt erg joh! Dus om daarvan bij te komen zijn we naar de Haägen das gegaan. Ze wilden me de moslim wijk laten zien, al was ik daar niet zo'n fan van. Echt luisteren deden ze niet, dus voor ik het wist liep ik tussen de keppels (of hoe ie heten in het islamitisch) en de burka's. Het was apart om het zo te zien in dit land, maar toch blij dat ik het even bekeken heb!
Hierna weer richting ons verblijf. In mijn eentje nog als een echt Chinees boodschappen gedaan in de supermarkt, waar je niks zelf hoeft te doen! Je groente en fruit worden gewogen en het stickertje wordt erop geplakt. Wil je ook nootjes en koekjes afgewogen hebben? Dit doen ze ook voor je. Sterker nog, je MAG het niet eens zelf doen. Bij de kassa worden je boodschappen in het tasje gestopt en bij de uitgang staat een beveiliger om je bon af te tekeken.
En toen kon het feesten beginnen! Iedereen in het hostel was al in de stemming van St Patricksday. Alle Ieren hadden bij ons verzameld en ook ik kreeg een vlag op mijn gezicht geschilderd. Met Amerika en Noord-Ierland en nog 100 anderen gebbq't, waar de biertjes ook al rijkelijk achterover werden gegooid.
In de bar beneden kon je groen bier kopen, maar waarom een glas bestellen als je ook een meter kan nemen? En niet alleen het bier ging per meter, nee de shooters waren ook in meters te bestellen. En toen gebeurde het.. De ramp waar ik al lang bang voor was. Het gebeurde terwijl ik in een spannend potje tafelvoetbal zat. Eén van de dronke Ieren heeft mijn zonnebril stuk gemaakt! En voor de mensen die het niet weten: ik hou van mijn zonnebril. We zijn twee handen op één buik en we hebben samen ook de vorige reis meegemaakt. Ik kon wel janken!! Mijn Ierse vriend wist van niks meer, dus ik kon het hem niet kwalijk nemen. Ja, en daar sta je dan. De volgende dag in super super zonnig Chongqing. Te knijpen met je ogen, alsof je de lokale bevolking na staat te doen. Ja, en zelfs dan kijken ze je nog aan. Om over de dood van mijn zonnebril heen te komen ben ik net meteen naar "stad" gegaan om voor vervanging te zorgen.
Ook is mijn borstel kwijt, dus ook daar heb ik een mooie Chinese versie van gekocht.
Om van de hak op de tak te blijven springen: de vlucht van Xi'an naar Chongqing ging heel soepeltjes al heb ik helaas mijn zakmes in moeten leveren. Verder ging alles van een lijen dak en mijn chauffeur stond me op wachten. De jongen leek wel 16! "Mag jij wel rijden?" dacht ik bij mezelf. Maar zodra hij achter het stuur zat, zag ik dat hij ervaren was. Hij toeterde erop los en het stelde me gerust dat hij in ieder geval wel de auto's op een afstandje hield. Aangekomen in het hostel werd ik liefelijk ontvangen en zag tot mijn grote schrik dat ze hier geen zit wc's hebben! Dat ze het in de publieke wc's niet hebben (er staat op elke hoek van de straat een gebouwtje), dat wist ik wel. Maar hoe moet een toerist nou tot rust komen?? Dat gaat nog spannend worden!
En nu weer in een nieuwe lobby met de meest relaxte muziek op de achtergrond ben ik mezelf weer aan het zoeken. Gek hè, de eerste dagen vond ik het helemaal niet naar om alleen te zijn, maar ben nu door alle gezelligheid in Xi'an verwend met Westerse mensen om me heen. Vind het nu echt vreemd om weer tegen mezelf te moeten praten.
Zie de foto's weer op http://joline75.hyves.nl
xxJoline
-
18 Maart 2010 - 11:15
Br&da:
Dat zal inderdaad wel weer wennen zijn..zo in je eentje..maar ik vermoed dat je vast supersnel weer vrienden maakt...
Kus -
18 Maart 2010 - 13:06
Allard:
Je schrijft nog steeds fantasties en heel extrovert! Ga vooral zo door! Veel plezier verder! -
18 Maart 2010 - 13:37
Sas:
Hey lieverd,
Zit met veel plezier elke keer weer je verslag te lezen. Jee meid vind het wel onwijs goed van je hoor dat je dit zo allemaal maar doet! Fijn te lezen dat het zo goed met je gaat en dat het je allemaal goed afgaat en geniet.
Dikke kus en ik blijf lezen.
xxx -
19 Maart 2010 - 08:11
Bo :
Hey meis,
Haha... Ik moet steeds weer zo lachen om jouw verhalen. Typisch Joline. Haha...
Een meter bier en shooters, DAT WIL IK OOK!!
Vooral na mijn eerste 'echte' werkweek.
Ik zal trouwens vast een limo voor je bestellen voor als je terug komt, aangezien je straks natuurlijk niet meer anders wil. (sterallures)
Have fun nog.
Dikke zoenen -
19 Maart 2010 - 08:38
Joline:
HAha ben blij te lezen dat iedereen het zo grappig vindt :)
xx -
19 Maart 2010 - 11:03
Marloes:
ahhhhhh nee!!! je bril! over de schrik heen?
Door mijn wereldreis naar oostenrijk, gezeul met veels te zware koffer en overstappen van de trein enz alleen nog maar meer respect voor je gekregen. Ik heb maar 1000 km gereist en vond al een hele uitdaging. Wauw wat ben je stoer. En dat alleen zijn dat duurt jou kennende maar 1 of 2 dagen.
Dikke kus je zus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
